t/m
The Object’s Interlacing van Kader Attia
Deel van het symposium What's to be Repaired
In zijn film The Object’s Interlacing (2020) gaat Kader Attia met verschillende beoefenaars in gesprek over de restitutie van Afrikaanse culturele artefacten die tijdens het tijdperk van historisch kolonialisme met geweld in westers bezit kwamen.
Screening
Bekeken vanuit verschillende hedendaagse perspectieven—filosofisch, juridisch, antropologisch, psychoanalytisch en economisch, evenals vanuit het oogpunt van verzamelen en museologie—kijken de gesprekspartners naar restitutie als een praktijk van reparatie die veel verder reikt dan het simpelweg terugbrengen van geplunderde objecten naar hun plaats van herkomst. “Als je het hebt over de terugkeer van objecten,” vraagt iemand, “waar keren ze dan naar terug?” Keren ze alleen terug als goederen of zijn de immateriële kwaliteiten die ze ooit hadden ook terug te vorderen? Als ze ‘onherstelbaar’ zijn, kan deze ‘onherstelbare reparatie’ dan een bron van creatieve heruitvinding worden, ondanks de aanhoudende koloniale asymmetrieën?
De screening wordt geïntroduceerd door Maria Hlavajova (BAK General and Artistic Director) en Wietske Maas (BAK Curator of Research and Publications) en wordt gevolgd door een Q&A en drankjes.
De screening wordt geïntroduceerd door Maria Hlavajova (BAK General and Artistic Director) en Wietske Maas (BAK Curator of Research and Publications) en wordt gevolgd door een Q&A en drankjes.
Symposium
What’s to be repaired?— Postcolonial Justice in Postcolonial Europe
Datum: 22–24 juni 2022
Georganiseerd door Jamila Mascat (UU), en Krista King (UU), in samenwerking met BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, en Casco Art Institute.
In 2001 bood de UN World Conference against Racism, Racial Discrimination, Xenophobia and Related Intolerance, ook wel bekend als de Durban Conference, het podium aan een van de eerste momenten waarop de landen van het Globale Noorden werden gevraagd om de erfenis van “het massale menselijke lijden en de tragische benarde situatie van miljoenen mannen, vrouwen en kinderen als gevolg van slavernij, slavenhandel, overzeese slavenhandel, apartheid, kolonialisme en genocide aan te pakken en te herstellen.”
De Durban Declaration categoriseerde slavernij, kolonialisme, apartheid en genocide als internationale misdaden tegen de menselijkheid en legde een duidelijk verband tussen dergelijke historische gruweldaden en hedendaagse vormen van anti-zwarte discriminatie, racisme en raciale ongelijkheden. Sinds Durban wordt er echter nog altijd sceptisch gereageerd door Europese regeringen op oproepen van dekoloniale activisten, antiracistische voorstanders en mensenrechtengroepen tot herstelbetalingen voor kolonialisme en slavernij.
Meer recent, na de moord op George Floyd in 2020 en de lange golf van Black Lives Matter-protesten over de hele wereld, lijken internationale debatten over herstelbetalingen in een stroomversnelling te zijn gekomen. Twintig jaar na Durban brengt dit driedaagse symposium interdisciplinaire academici, experts en activisten samen om postkoloniale herstelbetalingen te bespreken als zijnde een strategie voor het bestrijden van postkoloniale ongelijkheden, het tegengaan van structureel racisme en het dekoloniseren van samenlevingen in West-Europa.
Datum: 22–24 juni 2022
Georganiseerd door Jamila Mascat (UU), en Krista King (UU), in samenwerking met BAK, basis voor actuele kunst, Utrecht, en Casco Art Institute.
In 2001 bood de UN World Conference against Racism, Racial Discrimination, Xenophobia and Related Intolerance, ook wel bekend als de Durban Conference, het podium aan een van de eerste momenten waarop de landen van het Globale Noorden werden gevraagd om de erfenis van “het massale menselijke lijden en de tragische benarde situatie van miljoenen mannen, vrouwen en kinderen als gevolg van slavernij, slavenhandel, overzeese slavenhandel, apartheid, kolonialisme en genocide aan te pakken en te herstellen.”
De Durban Declaration categoriseerde slavernij, kolonialisme, apartheid en genocide als internationale misdaden tegen de menselijkheid en legde een duidelijk verband tussen dergelijke historische gruweldaden en hedendaagse vormen van anti-zwarte discriminatie, racisme en raciale ongelijkheden. Sinds Durban wordt er echter nog altijd sceptisch gereageerd door Europese regeringen op oproepen van dekoloniale activisten, antiracistische voorstanders en mensenrechtengroepen tot herstelbetalingen voor kolonialisme en slavernij.
Meer recent, na de moord op George Floyd in 2020 en de lange golf van Black Lives Matter-protesten over de hele wereld, lijken internationale debatten over herstelbetalingen in een stroomversnelling te zijn gekomen. Twintig jaar na Durban brengt dit driedaagse symposium interdisciplinaire academici, experts en activisten samen om postkoloniale herstelbetalingen te bespreken als zijnde een strategie voor het bestrijden van postkoloniale ongelijkheden, het tegengaan van structureel racisme en het dekoloniseren van samenlevingen in West-Europa.
Programma screening
17.30 uur WELKOMSTWOORD
Maria Hlavajova en Wietske Maas
17.45 uur SCREENING
The Object’s Interlacing (Kader Attia, 2020)
19.10 uur Q&A gevolgd door drankjes
Maria Hlavajova en Wietske Maas
17.45 uur SCREENING
The Object’s Interlacing (Kader Attia, 2020)
19.10 uur Q&A gevolgd door drankjes
